اتاق شماره 24

اتاق شماره ۲۴ روایت زندگی صبریه فلاح حسینی است. دختری کرد که در قصر شیرین به دنیا می آید. او دنیا را جای خوبی برای زندگی می یابد و با طعم شیرین زندگی بر سالهای زندگی اش افزوده می شود. اما زندگی تقریباً مرفه او به یکباره با همین یک پاراگراف تغییر می کند:
همه چشمها نگران و بهت زده همدیگر را تماشا می کردند. خانواده ای هم در کنار ما روی زمین نشسته بودند که چند بچه قد و نیم قد داشتند. ناگهان چند نفر نزدیک ما شدند و آرام چیزی به علی و پدرش گفتند. من جلو رفتم تا حرف های آنها را بشنوم. متوجه خبر شومی شدم. خبری که از مُردن برایمان بدتر بود. خبری که دلم سوخت، برای سرزمین قشنگ و چندین ساله آبا و اجدادیمان و تمام خاطرات کودکی و نوجوانی را از من می گرفت. خبری که دلم را آتش زد و پر از بعض، نفرت و کینه کرد. حالا دیگر اسلحه نیاز نبود دوست داشتم با چنگم با دندانم دشمن متجاوز را از بین ببرم».